01-12-2015, 10:03
(28-11-2015, 19:46)Szczepan600 napisał(a): Nawet najsłabsze z filmów Kubricka (nie licząc tych z kronik itp.) to nadal świetne filmy :-D... nie mówiąc o tym, że akurat to jeden z tych przypadków gdzie film gniecie książkę totalnie ;-).
Nein. Książka nie była jedną z najlepszych z repertuaru Kinga (pierwszą jaką przeczytałem), ale i tak bije film na głowę. Dlaczego?
Bohaterowie w filmie są maksymalnie jednowymiarowi - i to jednowymiarowi w stylu "Transformersów" Bay'a. Jack Nicholson jako Jack Torrance od samego początku wygląda i zachowuje się jak psychol (tyle, że z początku jest stłumiony). Nie widać żadnej wewnętrznej walki, nie ma żadnej dramaturgii przemiany. Wendy Torrance - końskie zęby, typowa tępa dzida z typowego horroru - szczerze liczyłem na to, że ją Nicholson zdąży za!@#$%. No i dzieciak - nudny, upierdliwy i wkur... - scena z popylaniem na rowerku-zabawce działa mi zawsze na nerwy. W jego przypadku też kibicowałem Nicholsonowi. Jedyną dobrze obsadzoną postacią, która wywowała u mnie jakiekolwiek pozytywne odczucia, był Hallorann.
Na ekranie nie widać też żadnych więzi między członkami rodziny. Gdy ich zobaczyłem na początku to odniosłem wrażenie, że Wendy Torrance to zastraszona kura domowa, która boi się dostać od męża za to, że "zupa może być za słona". Nie ma też żadnych relacji ojciec-syn i nigdy nie wybaczę Kubrickowi tego, że nie umieścił w filmie sceny z książki, kiedy Jack odzyskuje na chwilę kontrolę nad swoim ciałem i zmysłami i przeprasza Danny'ego za wszystko. Teraz każdy nerd spuszcza się z ekstazy podczas dialogu w "Captain America: Civil war"
"- Sorry Tony. You know I wouldn't do this if I had even choice ... but he's my friend.
- So was I" (choć raczej powinienem napisać, że spuszcza się podczas walki między Iron Manem a team up'em Capa z Winter Soldier zaś podczas dialogu parę sekund wcześniej dochodzi)
ale gdyby ta scena z książki, o której wspomniałem, znalazła się w filmie to jego ocena na pewno by wzrosła. A tak, mamy płyciznę emocjonalną.
Książka nie jest straszna? Ok, zgadzam się z tym. Zawsze mnie też irytowało szufladkowanie Kinga jako "mistrz grozy", bo to w czym jest naprawdę dobry to tworzenie portretów psychologicznych postaci, do których czytelnik nie potrafi podejść obojętnie. A jak ktoś uważa, że King umie pisać jedynie horrory to powinien przeczytać sagę "Mroczna wieża" ... wracając jednak do "dzieła" Kubricka to czy ktoś może mi powiedzieć co takiego strasznego tam było? Ta stara raszpla w gumowym kostiumie? Jakbym miał pięć lat to mogłaby mi się śnić po nocach ale teraz może co najwyżej stanowić źródło beki. O niechęci do większości bohaterów tego filmu już pisałem, więc i nic dziwnego, że gdy Nicholson szalał na planie to ja byłem jego "cheerleaderem". Jak chcecie się przerazić to odpalcie sobie "Full metal jacket" na scenie gdy private Pyle "odleciał". Idealna kompozycja klimatycznej oprawy wizualnej, dźwiękowej i doskonałej gry aktorskiej. Dlatego nie mówcie mi, że ta kupa, czyli "Lśnienie" jest przerażająca. Jedyne co mnie przeraziło to zmarnowany potencjał na niezły horror.
Do tego durne zakończenie. Dlatego też liczę na to, że ktoś się zlituje i zrobi remake tego filmu.
A mówiłem sobie, że blu-raye będę rzadziej kupował bo droższe ... wot durak