Miasto 44

[Mierzwiak]

Temat tematem, jasne, ale powtórzę to co napisałem na forum KMF: nie potrafię przejąć się losem zakochanej pary (zombie), która przez dwie godziny wymienia następujące dialogi:

Stefan: Chodź.
Biedronka: [milczy]

Stefan: My już się znamy.
Biedronka: Jeszcze raz, nic nie szkodzi.

Stefan: Spokojnie, jak zaczną przebiegamy.
Biedronka: [milczy]

Biedronka: [niezrozumiałe, gdy wywleka go ze szpitala]
Stefan: [nieprzytomny]

Biedronka: Zaraz wrócę, zaraz wrócę.
Stefan: [milczy]

Biedronka: Jak mogłeś mi to zrobić?! Nigdy mnie nie zostawiaj rozumiesz?! Nigdy mnie nie zostawiaj! Jak mogłeś mi to zrobić?! Jak mogłeś?! Nigdy mnie nie zostawiaj... [płacze]
Stefan: [milczy]

Biedronka: Jak tylko będzie okazja, to uciekniemy z miasta. Już się wszystkiego dowiadywałam. Uciekniemy tam daleko i nas nigdy nic nie rozłączy. Tylko ty i ja. To jest przecież najważniejsze, żebyśmy ty i ja żyli. Ja chcę żyć dla ciebie.
Stefan: [milczy]

I ich ostatnia wspólna scena, gdy ona w końcu znajduje go, przypadkiem i opatruje mu ranę:
Biedronka: [milczy]
Stefan: [milczy]

That's all, folks! Jeśli ktoś ni wierzy, że to są naprawdę wszystkie "dialogi", jakie wymienia między sobą ta dwójka koszmarnych klocy drewna, to zachęcam do obejrzenia. Naprawdę.