Blu-ray vs DVD - dyskusja

[pearlzfan]

(28-04-2020, 15:41)Mefisto napisał(a):  A idę o zakład, że gdyby wydawcy wraz ze sklepami odpowiednio pocisnęły, to i klient by się znalazł.

Kusząca by się z nią zgodzić teza, ale wydaje mi się, że to jednak nie jest (tylko/głównie) kwestia odpowiednio niskiej ceny i dostępności a głeboko zakorzenionych przyzwyczajeń i wewnętrznej zgody na "bylejakość".

Taka scenka z życia.

Pracuję w dużym korpo IT z seniorami, którzy siedzą w tej branży ~20 lat (ale też z 20-30letnimi "młodymi gniewnymi" korposzczurami ), także rozumieją od strony technicznej szeroko pojęte tematy związane ze specyfiką mediów cyfrowych. Innymi słowy rozumieją pojęcia takie jak bitrate, kodeki, kompresja danych itd. i wiedzą jako to wszystko działa od podszewki, ale...

Gadaliśmy kiedyś o filmach, coś zeszło na SF, ktoś napomknął o Odysei kosmicznej i ja jakoś rzuciłem, że kupiłem sobie wydanie 4K na co usłyszałem dwa pytania: po co kupujesz filmy? I po co ci 4K? Na moje tłumaczenie, że dzięki temu mam najlepszą dostępną jakość obrazu i dźwięku usłyszałem: e, daj spokój, to samo mam przecież na cda.p. Podłączam lapka do tv i puszczam fullHD i mam zajebisty obraz.

Kurtyna.

Także mentalnie po prostu większość społeczeństwa nie jest nauczona by dążyć do perfekcji i zadowala się produktem przeciętnym (nawet jeśli stać ich na odpowiedni sprzęt/zakup gadżetów typu film na BD). Tyczy się to też pokolenia 20-30 latków, bo i tutaj spotykam się z podobną argumentacją (cda.pl mi styknie, oglądam filmy na laptopie/telefonie). I tutaj też często-gęsto mówią to ludzie, którzy nie liczą każdego grosza pod koniec miesiąca.

Druga sprawa, która imho wpływa na taką a nie inną sytuację runku filmowego w Polsce, to brak wykształcenia w ludziach posiadania jakiejś pasji. Jakiejkolwiek. Do czegokolwiek. Znakomita większość moich bliższych i dalszych znajomych nie ma pasji rozumianej jako hobby, które pielęgnują w wolnych chwilach, doglądają, pucują, emocjonują się, przeżywają, pogłębiają na jej temat wiedzę, uczą się etc. (wiecie o co chodzi ). Jak można wymagać jakiegokolwiek dążenia do wysokich standardów w czymś, co nie jest jego konikiem od kogoś, kto tych standardów nie osiąga nawet w dziedzinie, o której mówi, że ją lubi - bo wielu mam znajomych, którzy to opowiadają czego to oni nie robią/czym to się nie zajmują - rowery, góry, podróże, muzyka, gry wideo - ale jak zaczniesz drążyć, to się okazuje, że to wszystko to jest takie ślizganie się po powierzchni. IMHO w naszym społeczeństwie pojęcia "pasji" i "rozrywki" są nieświadomie mylone i/lub brane za synonimy. Jedyne co może zmienić ten stan rzeczy, to nowe pokolenia wychowywane przez pasjonatów. Tyle, że to jest kwestia dekad