Pan Anatol napisał:
…ponowne rekonstrukcje polskich filmów to rzadkość. Słyszałem tylko o dwóch przypadkach: "Popiół i diament" i "Sanatorium pod klepsydrą".
To ciekawe. Kiedy po raz drugi zrekonstruowano „Sanatorium pod Klepsydrą” (1973)?
Mam wydanie BD od DMMS z książeczką. W niej (bodajże) Witold Sobociński zachwalał rekonstrukcję pod niebiosa. Kilka cytatów przepisałem oraz wkleiłem na nieistniejące obecnie forum Kino Polska. Operatora zachwyciły barwy, których nie wycisnięto dawniej z kliszy Orwo, tym samym odnowiona wersja miała odpowiadać pierwotnej wizji twórców. Czy jest jeszcze lepiej?
Przypomnę, że film miał być przekopiowany na taśmę 70 mm. Z tego powodu wydawcy BD nie chcieli nazwać swojej edycji „kastratem” (podczas premiery „Klepsydrę” puszczano w proporcjach 2.35:1). Zastosowanie obiektywów sferycznych, czyli tych o lepszych parametrach niż anamorficzne, faktycznie mogło dać pozytywny efekt w kinach przystosowanych do projekcji 2.20:1. Natomiast płytowy format 16:9 ma uzmysłowić widzowi jak mniej więcej wyglądałby AR po konwersji obrazu 35 mm na 70 mm.
P.S.
Wygrzebałem dla maniaków kadrowania.
Cytat:
Jest okazja aby przypomnieć o swoim odkryciu.
Daras napisał:
(…) wyjaśnię pewną zagadkę związaną z „Sanatorium pod Klepsydrą”. Choć polskim prekursorem formatu Super 35 był Grzegorz Kędzierski - patrz „Noce i dnie” (1975) - to wcześniej z kamerą eksperymentował Witold sobociński. Cofnijmy się na chwilę do roku 1973.
Cytat:
This was made possible by Sobociński's painter's imagination but also his technical talent; for this film, he made technical improvements to the cameras. As he recalled:
The space of the typical 3:4 frame seemed too small to tell all that the film contained. I decided to make changes towards widening the angle. I altered the cameras to a format that today is called 'super 35' . (interview granted to Bartosz Michalak, Film & TV. Kamera 2/2003)
https://culture.pl/en/artist/witold-sobocinski
„Sanatorium” ponoć miało być przekopiowane na taśmę 70 mm. Co z tego wszystkiego wynika? Jeśli nasi wydawcy czegoś nie schrzanili, to mamy na BD piękny AR - powiedzmy „Open Matte”, choć film w wersji Super 35 najprawdopodobniej nigdy się nie ukazał.
https://forum.filmozercy.com/watek-rekonstrukcje-cyfrowe-na-blu-ray-od-„studio-filmowego-kadr”?pid=68054&highlight=sanatorium+pod+klepsydrą#pid68054
EDIT:
Komentarz do mojego dawnego posta. Z moich dociekań wynika, że jednak „Sanatorium” zyskało wersję Super 35.
…ponowne rekonstrukcje polskich filmów to rzadkość. Słyszałem tylko o dwóch przypadkach: "Popiół i diament" i "Sanatorium pod klepsydrą".
To ciekawe. Kiedy po raz drugi zrekonstruowano „Sanatorium pod Klepsydrą” (1973)?
Mam wydanie BD od DMMS z książeczką. W niej (bodajże) Witold Sobociński zachwalał rekonstrukcję pod niebiosa. Kilka cytatów przepisałem oraz wkleiłem na nieistniejące obecnie forum Kino Polska. Operatora zachwyciły barwy, których nie wycisnięto dawniej z kliszy Orwo, tym samym odnowiona wersja miała odpowiadać pierwotnej wizji twórców. Czy jest jeszcze lepiej?
Przypomnę, że film miał być przekopiowany na taśmę 70 mm. Z tego powodu wydawcy BD nie chcieli nazwać swojej edycji „kastratem” (podczas premiery „Klepsydrę” puszczano w proporcjach 2.35:1). Zastosowanie obiektywów sferycznych, czyli tych o lepszych parametrach niż anamorficzne, faktycznie mogło dać pozytywny efekt w kinach przystosowanych do projekcji 2.20:1. Natomiast płytowy format 16:9 ma uzmysłowić widzowi jak mniej więcej wyglądałby AR po konwersji obrazu 35 mm na 70 mm.
P.S.
Wygrzebałem dla maniaków kadrowania.
Cytat:
Jest okazja aby przypomnieć o swoim odkryciu.
Daras napisał:
(…) wyjaśnię pewną zagadkę związaną z „Sanatorium pod Klepsydrą”. Choć polskim prekursorem formatu Super 35 był Grzegorz Kędzierski - patrz „Noce i dnie” (1975) - to wcześniej z kamerą eksperymentował Witold sobociński. Cofnijmy się na chwilę do roku 1973.
Cytat:
This was made possible by Sobociński's painter's imagination but also his technical talent; for this film, he made technical improvements to the cameras. As he recalled:
The space of the typical 3:4 frame seemed too small to tell all that the film contained. I decided to make changes towards widening the angle. I altered the cameras to a format that today is called 'super 35' . (interview granted to Bartosz Michalak, Film & TV. Kamera 2/2003)
https://culture.pl/en/artist/witold-sobocinski
„Sanatorium” ponoć miało być przekopiowane na taśmę 70 mm. Co z tego wszystkiego wynika? Jeśli nasi wydawcy czegoś nie schrzanili, to mamy na BD piękny AR - powiedzmy „Open Matte”, choć film w wersji Super 35 najprawdopodobniej nigdy się nie ukazał.
https://forum.filmozercy.com/watek-rekonstrukcje-cyfrowe-na-blu-ray-od-„studio-filmowego-kadr”?pid=68054&highlight=sanatorium+pod+klepsydrą#pid68054
EDIT:
Komentarz do mojego dawnego posta. Z moich dociekań wynika, że jednak „Sanatorium” zyskało wersję Super 35.
„Ja paryskimi perfumami się nie perfumuję... Ja jeden wiem co tej ziemi jest potrzebne”.