Miasto 44

[Gieferg]

Cytat:Jakie emocje w was wzbudza ten film? Patriotyczne?

Nie. Dawno zapomniałem co to słowo znaczy .
Najprędzej porównałbym wrażenia do Titanica (też bezdyskusyjne 10/10).

Cytat:Zastanawia mnie też dlaczego od razu najazdy na scenę z pociskami to "Ból Dupy"

Dlatego, że występują w takim, a nie innym nasileniu, a krytyka tego filmu, często ogranicza się do najeżdżania na kilka scen ze slo-mo.
Dla mnie ta scena to idealna wizualizacja momentu zakochania się/uświadomienia sobie tegoż. Przypomina odczucia temu towarzyszące sprzed nastu lat. Zajebista sprawa Jak ktoś mi wskaże inne filmy ze scenami, które to tak dobrze oddają, z chęcią sprawdzę.

[Teabing]

(03-02-2015, 01:17)Gieferg napisał(a):  Dla mnie ta scena to idealna wizualizacja momentu zakochania się/uświadomienia sobie tegoż. Przypomina odczucia temu towarzyszące sprzed nastu lat. Zajebista sprawa Jak ktoś mi wskaże inne filmy ze scenami, które to tak dobrze oddają, z chęcią sprawdzę.

Chyba pierwszy raz zgadzam się z tobą w 100% (sam jestem zdziwiony), podobnie uchwycony moment zakochania się jest świetnie ukazany w "Big fishu" Burtona, polecam

[Szczepan600]

Ja tam nie wiem, ale dla mnie to kiczowate rozwiązanie :-). Motyle w brzuchu, węzły na gardle i zakrzywione pociski wrzucam do przegrody, która dla mnie nie istnieje. Lubię ciekawe podejście do kwestii miłości i zakochiwania się... to jest zbędnie efekciarskie i zatruwa narrację tego filmu. Taka dziecinada stylistyczna może nieco pasuje do bohaterów, ale źle robi temu filmowi w całości. Do tego to może by lepiej wybrzmiewało gdyby między tymi bohaterami była chemia i jakieś żywe uczucia. Są momenty filmu gdzie właściwie czuć jakby obojętne było każdemu z kim jest czy będzie (druga scena wywołująca gówno-burze czyli dub-seks ;-)). Wszystko oczywiście można bronić... że emocje, że bohaterowie nie byli pewni czy drugie żyje i masa innych tłumaczeń. Wypada średnio pod względem tej konkretnej opowieści... może dlatego, że jest napisana na kolanie. Znów film o wojnie z miałką fabułą w tle, zamiast dobrej fabuły w czasie wojny. Niestety inne kraje już tyle razy pokazały mi dobrze sfotografowaną wojnę, że to za mało by się jarać. Reszta to popiół i zwożony tonami gruz.

Big Fish i zatrzymywanie czasu miało znacznie więcej sensu i stylistycznie było ładniejsze i lepiej dobrane. No, ale Komasa to nie Burton.

Chociaż ogółem tak nieco na granicy tematu... Kwestie zakochiwania się i związków w efektowny sposób rewelacyjnie pokazywał Scott Pilgrim vs. World... Polecam każdemu :-). Chociaż nie każdy ten film rozumie.

ps. Titanic bezdyskusyjne 10/10... tylko w Gief-Univers :-D.

[Gieferg]

Cytat:w efektowny sposób rewelacyjnie pokazywał Scott Pilgrim vs. World... Polecam każdemu :-).

Niestety ten film uważam za straszny syf, przynajmniej od momentu jak się zaczynają walki z byłymi (bo do tego czasu jest nawet spoko) i drugi raz bym nie obejrzał.

Cytat: Są momenty filmu gdzie właściwie czuć jakby obojętne było każdemu z kim jest czy będzie (druga scena wywołująca gówno-burze czyli dub-seks ;-)).

No ale to już jest po punkcie zwrotnym - czyli po tym, jak Stefanowi odstrzelili matkę i brata wskutek czego właściwie został zombie i robił różne, dziwne rzeczy.

Cytat:ps. Titanic bezdyskusyjne 10/10... tylko w Gief-Univers :-D.

Nie tylko. W Mierzwiak's również

Cytat:No, ale Komasa to nie Burton.

Całe szczęście, bo ten się dla mnie skończył na Batman Returns - nie ma później żadnego jego filmu, co którego bym wracał po pierwszym seansie, przy niektórych (Alicja) musiałem ze sobą walczyć by dotrwać do końca, a do obejrzenia innych (Dark Shadows) nie potrafię się nawet zmusić.

EDIT: Dobra, do Marsjan raz wróciłem, ale minęło już z 10 lat od tej powtórki i na kolejną jakoś nie mam chęci.

Cytat:Big Fish i zatrzymywanie czasu miało znacznie więcej sensu

Lepiej pasowało do ogólnej stylistyki filmu. Scenę sobie właśnie obejrzałem i też jest fajna, ale aż tak mnie nie rusza. Wiadomo, przydałby się kontekst, czyli powtórka całego filmu, ale to Burton i jakoś nie mam ochoty.

[Kapitan_kusiak]

Oglądałem "Miasto 44" w ramach maratonu filmowego. Choć oglądałem to może za duże słowo bo parę razy zdarzało mi się przysnąć. Generalnie film wizualnie prezentuje się dobrze ale ... fabularnie kuleje. Cała ta historia wielkiej miłości w samym sercu powstania jest mocno naciągana. Nie przekonał mnie ani on ani ona. Z żadną postacią z obsady się nie zżyłem, nie było mi żal jak umierali. I ten cholerny dubsteb! Ni cholery mi nie pasował do momentu w filmie, gdzie został podłożony.

Było parę dobrych scen, parę kiczowatych i parę przeciętnych. W ogóle wyszedł przeciętny film. Ode mnie 5,5/10 bo dało się obejrzeć ale nie miałbym ochoty na ponowny seans.

Ps. Przyrównanie Komasy do Burtona to tak jakby porównać Kac Wawę do Hangover.

[hakuu]

(02-02-2015, 23:52)Szczepan600 napisał(a):  Co do emocji to oczywista sprawa... subiektywna rzecz. Każdy ma prawo płakać czy śmiać się na czym innym. Jednak czy w nastolatkach emocji do łez nie wzbudzał też Zmierzch, a tanie romansidła nie działają na grupę kur domowych? Jakie emocje w was wzbudza ten film? Patriotyczne? Takie podniosłe od zawartego patosu? Ekscytacje od akcji czy wzruszenie od wątku miłosnego? Tak pytam... bo dla mnie to emocjonalna wydmuszka, ale fajnie poznać zdanie innych.

(03-02-2015, 14:57)Kapitan_kusiak napisał(a):  Z żadną postacią z obsady się nie zżyłem, nie było mi żal jak umierali.

Na ekranie widzimy umierające właściwie całe pokolenie ludzi. Giną piękni, młodzi ludzi a wraz z nimi plany, marzenia, niezaspokojone jeszcze pragnienia. Wchodząc tak naprawdę w dorosłe życie, jednocześnie w drastyczny sposób je kończą. No mnie to ruszyło. Emocje: smutek, żal, ból, przygnębienie, strach, złość, bezradność.
Mnie jest żal, gdy po prostu umiera człowiek. A tym większy, gdy los taki spotyka ludzi młodych i dzieci. I nie muszę odczuwać z nimi jakiejkolwiek więzi. Dla mnie to jest smutne.

[Gieferg]

Cytat: to tak jakby porównać Kac Wawę do Hangover.

tzn syf do syfu?

[Mierzwiak]

(03-02-2015, 17:39)hakuu napisał(a):  Na ekranie widzimy  umierające właściwie całe pokolenie ludzi. Giną piękni, młodzi ludzi a wraz z nimi plany, marzenia, niezaspokojone jeszcze pragnienia. Wchodząc tak naprawdę w dorosłe życie, jednocześnie w drastyczny sposób je kończą. No mnie to ruszyło. Emocje: smutek, żal, ból, przygnębienie, strach, złość, bezradność.
Mnie jest żal, gdy po prostu umiera człowiek. A tym większy, gdy los taki spotyka ludzi młodych i dzieci. I nie muszę odczuwać z nimi jakiejkolwiek więzi. Dla mnie to jest smutne.

Czyli przyznajesz, że smutny jest sam fakt, że coś takiego miało miejsce, a nie że ten konkretny film, reżyserią, scenariuszem czy czymkolwiek innym wzbudza te konkretne emocje.

[hakuu]

(03-02-2015, 17:45)Mierzwiak napisał(a):  

(03-02-2015, 17:39)hakuu napisał(a):  Na ekranie widzimy  umierające właściwie całe pokolenie ludzi. Giną piękni, młodzi ludzi a wraz z nimi plany, marzenia, niezaspokojone jeszcze pragnienia. Wchodząc tak naprawdę w dorosłe życie, jednocześnie w drastyczny sposób je kończą. No mnie to ruszyło. Emocje: smutek, żal, ból, przygnębienie, strach, złość, bezradność.
Mnie jest żal, gdy po prostu umiera człowiek. A tym większy, gdy los taki spotyka ludzi młodych i dzieci. I nie muszę odczuwać z nimi jakiejkolwiek więzi. Dla mnie to jest smutne.

Czyli przyznajesz, że smutny jest sam fakt, że coś takiego miało miejsce, a nie że ten konkretny film, reżyserią, scenariuszem czy czymkolwiek innym wzbudza te konkretne emocje.

Ja odnoszę się teraz do filmu. Wszystkie te emocje czułem podczas seansu, a przyznam się, że szedłem do kina nastawiony bardzo sceptycznie, żeby nie powiedzieć negatywnie. Jednak kiedy przestałem wyszukiwać błędów i rzeczy, które w jakiś sposób mnie raziły, a dałem się ponieść emocjom, wbiło mnie w fotel i tak dotrwałem do końca filmu.
A że smutny jest sam fakt śmierci wielu, wielu tysięcy ludzi to chyba oczywiste.

[Mierzwiak]

Temat tematem, jasne, ale powtórzę to co napisałem na forum KMF: nie potrafię przejąć się losem zakochanej pary (zombie), która przez dwie godziny wymienia następujące dialogi:

Stefan: Chodź.
Biedronka: [milczy]

Stefan: My już się znamy.
Biedronka: Jeszcze raz, nic nie szkodzi.

Stefan: Spokojnie, jak zaczną przebiegamy.
Biedronka: [milczy]

Biedronka: [niezrozumiałe, gdy wywleka go ze szpitala]
Stefan: [nieprzytomny]

Biedronka: Zaraz wrócę, zaraz wrócę.
Stefan: [milczy]

Biedronka: Jak mogłeś mi to zrobić?! Nigdy mnie nie zostawiaj rozumiesz?! Nigdy mnie nie zostawiaj! Jak mogłeś mi to zrobić?! Jak mogłeś?! Nigdy mnie nie zostawiaj... [płacze]
Stefan: [milczy]

Biedronka: Jak tylko będzie okazja, to uciekniemy z miasta. Już się wszystkiego dowiadywałam. Uciekniemy tam daleko i nas nigdy nic nie rozłączy. Tylko ty i ja. To jest przecież najważniejsze, żebyśmy ty i ja żyli. Ja chcę żyć dla ciebie.
Stefan: [milczy]

I ich ostatnia wspólna scena, gdy ona w końcu znajduje go, przypadkiem i opatruje mu ranę:
Biedronka: [milczy]
Stefan: [milczy]

That's all, folks! Jeśli ktoś ni wierzy, że to są naprawdę wszystkie "dialogi", jakie wymienia między sobą ta dwójka koszmarnych klocy drewna, to zachęcam do obejrzenia. Naprawdę.