"Podwójne życie Weroniki" (1991).
Projekcja BD dała mi ponowną satysfakcję.
- Mam dziwne uczucie. Wydaje mi się, że nie jestem sama - powiedziała główna bohaterka filmu.
Z jakiego powodu "druga" Weronika zobaczyła staruszkę posiłkującą się laską?
Czy macie nagłośnienie przestrzenne? Jeśli tak, usłyszycie muzykę wszystkich możliwych "bogów" wszechświata. Czad!
W swoich postach unikam spoilerów, zatem pominę eksplorację sceny odbicia w lusterku. Rzeczony moment, jak sadzę, należy uznać istotnym w interpretowaniu dalszej części fabuły.
Odniosłem wrażenie, iż w epizodzie francuskim wystąpił ten sam aktor, co w części polskiej (?). Padło wówczas pytanie - Spotkamy się?
Kieślowski bywał metaforyczny, choć dla mnie (jednak) dość oczywisty. Ot, mamy zwykły film o życiu. Jemy, pijemy, kopulujemy itd. Co w tym niezwykłego? Ano istniejemy!
Alain Aspect, John F. Clauser i Anton Zeilinger - laureaci nagrody Nobla (2022) - wykazali, że jedna cząstka może być w dwu miejscach naraz (splątanie kwantowe). Idąc tym śladem, prof. Andrzej Dragan sugeruje w swoich wykładać możliwość istnienie kopii nas samych.
Obraz intrygujący i wymuszający refleksje.
Daję 7,3 / 10.
EDIT:
Omyłkę dotyczącą nagrody Nobla wyjaśniłem w kolejnym poście.
Projekcja BD dała mi ponowną satysfakcję.
- Mam dziwne uczucie. Wydaje mi się, że nie jestem sama - powiedziała główna bohaterka filmu.
Z jakiego powodu "druga" Weronika zobaczyła staruszkę posiłkującą się laską?
Czy macie nagłośnienie przestrzenne? Jeśli tak, usłyszycie muzykę wszystkich możliwych "bogów" wszechświata. Czad!
W swoich postach unikam spoilerów, zatem pominę eksplorację sceny odbicia w lusterku. Rzeczony moment, jak sadzę, należy uznać istotnym w interpretowaniu dalszej części fabuły.
Odniosłem wrażenie, iż w epizodzie francuskim wystąpił ten sam aktor, co w części polskiej (?). Padło wówczas pytanie - Spotkamy się?
Kieślowski bywał metaforyczny, choć dla mnie (jednak) dość oczywisty. Ot, mamy zwykły film o życiu. Jemy, pijemy, kopulujemy itd. Co w tym niezwykłego? Ano istniejemy!
Alain Aspect, John F. Clauser i Anton Zeilinger - laureaci nagrody Nobla (2022) - wykazali, że jedna cząstka może być w dwu miejscach naraz (splątanie kwantowe). Idąc tym śladem, prof. Andrzej Dragan sugeruje w swoich wykładać możliwość istnienie kopii nas samych.
Obraz intrygujący i wymuszający refleksje.
Daję 7,3 / 10.
EDIT:
Omyłkę dotyczącą nagrody Nobla wyjaśniłem w kolejnym poście.
„Ja paryskimi perfumami się nie perfumuję... Ja jeden wiem co tej ziemi jest potrzebne”.