Mam wrażenie, że wszyscy na aborcję patrzą przez pryzmat łatwych decyzji. Że głównie chodzi o to, że pobzykam się bez konsekwencji, a później zrobię skrobankę.
Prawda jest też taka, że nawet przy zaostrzeniu prawa, zamożne kobiety, czy córki ludzi z bogatych domów wyjadą za granicę i zrobią to w świetnych warunkach. Problemem jest tutaj bardziej te całe podziemie aborcyjne, które niejednokrotnie stanowi także zagrożenie dla kobiet, które nie mają wyjścia, które pochodzą gdzieś tam z prowincji, a którym jakiś Zenon załatwił zabieg, bo inaczej ojciec wpier...li tak, że nie dość, że płód nie przeżyje, to i dziewczyna też. Bo co sąsiedzi powiedzą.
Przykładowo z Żoną planujemy za jakiś czas drugie dziecko i naprawdę nie chciałbym być przed takim wyborem, że z płodem coś jest nie tak (człowiek musi podjąć decyzję, a przecież jako rodzic takiego życia, gdzieś tam ma cały czas nadzieję, że wszystko będzie ok), czy ciąża jest zagrożeniem dla kobiety. Przecież wiele osób (kobiety coraz później rodzą) coraz częściej doswiadcza sytuacji związanej z poronieniem. Dlatego bawi mnie takie podejście antyaborcjonistów, którzy krzyczą, a nie są w stani poza modlitwą (żart) załatwić realnej pomocy (przede wszystkim finansowej).
Kolejną rzeczą jest to, że państwo powinno zacząć zajmować się sterylizacją wielu kobiet. Dla ich dobra. Przykładowo Żona była ostatnio na interwencji związanej z odbiorem kobiecie dziecka i umieszczenia go w pieczy zastępczej. Siódmego już. Kobieta z lekkim upośledzenie, pijąca, mąż akurat w robocie (dzień później pojawił się u Żony w pracy, oczywiście pijany, że chce z powrotem dziecka). Dziecko było tak wychudzone, ważyło połowę tego co nasza dwuletnia Córka (dziewczynka miała trzy lata). Dziewczynka strasznie mocno wtulała w Żonę (w normalnych sytuacjach dziecko płacze gdy jest zabierane przez inna osobę). zero płaczu, zero reakcji matki na to, że ktoś zabiera małą. Żonie tylko łzy leciały ciurkiem. Tak btw strasznie obciążająca praca.
Co do adopcji przez pary homoseksualne to chyba nie, bo społeczeństwo nie dojrzało (i chyba nie dojrzeje, bo zaczyna wracać do klimatów "palenia na stosie"). Ucierpiało by wiele osób. Dzieci naokoło są okrutne (pewnie wynoszą to z domu). Takie dziecko znienawidziłoby pewnie za jakiś czas (chociaż w środku by pewnie kochało) takich rodziców. Cierpiałaby jedna i druga strona. Nie jesteśmy niestety Kanadą.Chociaż domy dziecka są przeciążone, a rodziny zastępcze działają głównie w oparciu o czerpanie zysków z takich dzieciaków. Dziecko powyżej 7 lat ma nikłe szanse na znalezienie nowego domu. Żonie w dawnych czasach, gdy pracowała w domu dziecka serce się krajało. Miała np takiego chłopca, 10latka, który cieszył się, że w końcu ktoś czyta mu do snu. To są dodatkowo dzieciaki z zaburzeniami. Ale przecież nikt z Was ich nie chce.
Kolejna rzecz. Mam młodszego o rok brata (39lat). Mam była młoda kobietą, koniec lat 70tych, prowincja, małe miasteczko. Podczas porodu niedotlenienie. Nikt nie poniósł odpowiedzialności. Rodzice "zostali skazani" na (wyjątkową) osobę (nie zamieniłbym go na innego brata) niepełnosprawną, z porażeniem na całe życie. Teraz mają ponad 60 lat, jest im coraz ciężej, a co państwo im oferuje. Zasiłek pielegnacyjno-opiekuńczy w kwocie 700/800zł. Takie pieniądze dla dorosłej osoby? Wpłacacie jakieś pieniądze na takie osoby? Akcje facebookowe dla chorych dzieci czy 1% dla nich czy dla piesków mają wzięcie. Gdzie są anty-prochoice'owcy? Dlatego ja bym się (raczej) nie zdecydował. Podziwiam, zwłaszcza moją mamę. Nie wiecie nawet ile jest problemu żeby załatwić dla takiej osoby dentystę, żeby ją zbadać (nie usiądzie spokojnie na minutę, panikuje). Nie ma specjalistycznych placówek, a jak są to raczej prywatne. Całe życie z kims pod jednym dachem. My tutaj sobie dziecko wychowamy, będziemy dumni gdy pójdzie do pracy, na studia i mamy dla siebie jesień życia.
Prawda jest też taka, że nawet przy zaostrzeniu prawa, zamożne kobiety, czy córki ludzi z bogatych domów wyjadą za granicę i zrobią to w świetnych warunkach. Problemem jest tutaj bardziej te całe podziemie aborcyjne, które niejednokrotnie stanowi także zagrożenie dla kobiet, które nie mają wyjścia, które pochodzą gdzieś tam z prowincji, a którym jakiś Zenon załatwił zabieg, bo inaczej ojciec wpier...li tak, że nie dość, że płód nie przeżyje, to i dziewczyna też. Bo co sąsiedzi powiedzą.
Przykładowo z Żoną planujemy za jakiś czas drugie dziecko i naprawdę nie chciałbym być przed takim wyborem, że z płodem coś jest nie tak (człowiek musi podjąć decyzję, a przecież jako rodzic takiego życia, gdzieś tam ma cały czas nadzieję, że wszystko będzie ok), czy ciąża jest zagrożeniem dla kobiety. Przecież wiele osób (kobiety coraz później rodzą) coraz częściej doswiadcza sytuacji związanej z poronieniem. Dlatego bawi mnie takie podejście antyaborcjonistów, którzy krzyczą, a nie są w stani poza modlitwą (żart) załatwić realnej pomocy (przede wszystkim finansowej).
Kolejną rzeczą jest to, że państwo powinno zacząć zajmować się sterylizacją wielu kobiet. Dla ich dobra. Przykładowo Żona była ostatnio na interwencji związanej z odbiorem kobiecie dziecka i umieszczenia go w pieczy zastępczej. Siódmego już. Kobieta z lekkim upośledzenie, pijąca, mąż akurat w robocie (dzień później pojawił się u Żony w pracy, oczywiście pijany, że chce z powrotem dziecka). Dziecko było tak wychudzone, ważyło połowę tego co nasza dwuletnia Córka (dziewczynka miała trzy lata). Dziewczynka strasznie mocno wtulała w Żonę (w normalnych sytuacjach dziecko płacze gdy jest zabierane przez inna osobę). zero płaczu, zero reakcji matki na to, że ktoś zabiera małą. Żonie tylko łzy leciały ciurkiem. Tak btw strasznie obciążająca praca.
Co do adopcji przez pary homoseksualne to chyba nie, bo społeczeństwo nie dojrzało (i chyba nie dojrzeje, bo zaczyna wracać do klimatów "palenia na stosie"). Ucierpiało by wiele osób. Dzieci naokoło są okrutne (pewnie wynoszą to z domu). Takie dziecko znienawidziłoby pewnie za jakiś czas (chociaż w środku by pewnie kochało) takich rodziców. Cierpiałaby jedna i druga strona. Nie jesteśmy niestety Kanadą.Chociaż domy dziecka są przeciążone, a rodziny zastępcze działają głównie w oparciu o czerpanie zysków z takich dzieciaków. Dziecko powyżej 7 lat ma nikłe szanse na znalezienie nowego domu. Żonie w dawnych czasach, gdy pracowała w domu dziecka serce się krajało. Miała np takiego chłopca, 10latka, który cieszył się, że w końcu ktoś czyta mu do snu. To są dodatkowo dzieciaki z zaburzeniami. Ale przecież nikt z Was ich nie chce.
Kolejna rzecz. Mam młodszego o rok brata (39lat). Mam była młoda kobietą, koniec lat 70tych, prowincja, małe miasteczko. Podczas porodu niedotlenienie. Nikt nie poniósł odpowiedzialności. Rodzice "zostali skazani" na (wyjątkową) osobę (nie zamieniłbym go na innego brata) niepełnosprawną, z porażeniem na całe życie. Teraz mają ponad 60 lat, jest im coraz ciężej, a co państwo im oferuje. Zasiłek pielegnacyjno-opiekuńczy w kwocie 700/800zł. Takie pieniądze dla dorosłej osoby? Wpłacacie jakieś pieniądze na takie osoby? Akcje facebookowe dla chorych dzieci czy 1% dla nich czy dla piesków mają wzięcie. Gdzie są anty-prochoice'owcy? Dlatego ja bym się (raczej) nie zdecydował. Podziwiam, zwłaszcza moją mamę. Nie wiecie nawet ile jest problemu żeby załatwić dla takiej osoby dentystę, żeby ją zbadać (nie usiądzie spokojnie na minutę, panikuje). Nie ma specjalistycznych placówek, a jak są to raczej prywatne. Całe życie z kims pod jednym dachem. My tutaj sobie dziecko wychowamy, będziemy dumni gdy pójdzie do pracy, na studia i mamy dla siebie jesień życia.