FINA

[Pan Anatol]

Nie no, trzeba się cieszyć tak czy siak. Na pewno biorę Hubala i Bazę. Da się jeszcze gdzieś kupić te wydania po taniości jak na początku serii, czy już raczej pozostaje tylko standardowe ~50 zł z DVDmax?

Co do jakości wydań, to w tym wypadku chyba zależy to w głównej mierze od jakości samej rekonstrukcji. Ostatni prom to chyba robota TVP, więc tu może być tak sobie, ale dwie pozostałe chyba były w miarę kompetentne. Szału raczej nie będzie, ale tragedii też się nie spodziewam.

[piti198]

Na bonito jest niższa cena.
https://bonito.pl/k-173207592-hubal-blu-ray

[MarianPaz]

Wystarczy trochę poczekać i będzie po 40 zł albo i jeszcze taniej. Niemniej z pewnością kupie oba klasyki i mam nadzieję, że poszerzą jeszcze katalog filmów. Żeby tak ktoś chciał wydawać inne nowe rekonstrukcje, to też byłoby pięknie, bo jest z czego wybierać.

[Ananas84pl]

W zapowiedziach empiku razem z tymi trzema filmami jest też C.K. Dezerterzy ale tylko na dvd...jaja sobie robią?

[MarianPaz]

"Baza ludzi umarłych" 1080i



Blu-ray (~35mbps) vs HDTV (~6,4mbps)



"Hubal" 1080p



Blu-ray (~35mbps) vs HDTV (~4,2mbps)



"Ostatni prom" 1080i



Dźwięk to standardowo LPCM 1536 kbps 2.0. "Baza ludzi umarłych" to rekonstrukcja z 2010 roku, natomiast "Hubal" i "Ostatni prom" to 2015 rok.

[Pan Anatol]

Wielkie dzięki za te screeny. Zaczekam chyba jednak na jakąś promocję, bo kompresja jest słabiutka (a rekonstrukcje też nie najlepsze, ten Hubal jakoś miękki szczególnie). Niemniej z daleka wygląda znośnie.

[Daras]

„Baza...” wygląda jak duppozytyw. To stary film, ale mam na krążkach zauważalnie lepsze wydania z tamtych czasów.
Zmartwiony też jestem „Hubalem”. Wisi u mnie ekran 100 cali.

Od lat coś mi w tych polskich rekonstrukcjach nie gra. Owszem, klisze Orwo miały swoje wady, ale co z tym ziarnem? Teraz nie przytoczę konkretnych tytułów, lecz w dawnych kinach wielkość ziarna niekiedy „irytowała”!

P.S.
Tak na szybko przypomniałem sobie polską premierę „Człowieka z żelaza” (1981). Fragmenty archiwalne ukazywały ziarno typowe dla taśm 16 mm, zatem dystrybucja kinowa obrazu A. Wajdy nie była spaprana (?).

[Pan Anatol]

To raczej kwestia rekonstrukcji, a nie właściwości taśmy filmowej. Ktoś kiedyś wpadł na pomysł, żeby te filmy odziarniać, rekonstruować, po czym na koniec dodawać ziarno od nowa - niby "ładniejsze" i drobniejsze. Szkoda tylko, że w trakcie tego procesu pozbywano się też szczegółów obrazu. Dlatego te filmy wyglądają tak, jak wyglądają. Na pocieszenie dodam, że, o ile dobrze się orientuję, już pewien czas temu zorientowano się, że to bezsensowna metoda i dziś rekonstrukcji nie robi się już według tego schematu.

Przyznam jednak, że miękki, średnio szczegółowy obraz jeszcze jakoś bym przeżył, natomiast słaba kompresja i związany z nią festiwal artefaktów zamiast ziarna odstręczają mnie bardziej. Na szczęście z pewnej odległości tego nie widać, ale posiadacze stucalowych ekranów raczej nie są zachwyceni.

[Daras]

Zgoda. Z tego powodu napisałem: Od lat coś mi w tych polskich rekonstrukcjach nie gra.

Pamiętam jak w zakładzie fotograficznym stosowaliśmy „triki” zmniejszające ziarno. Ono zawsze występowało, choć w zależności od światłoczułości negatywu miało inną wielkość.

No, nie po to kupuję BD aby widzieć kompresję. Wystarczy mi ta telewizyjna, choć dodam, że zmiękczanie obrazu (chyba) odczuwam mocniej.

[fire_caves]

Właśnie dotarły do mnie trzy pierwsze filmy z kolekcji Biblioteka Narodowa. Tak się składa, że są tą "pany Kleksy", zakupione w trwającej obecnie promocji Empik Premium. Nie zamierzałem ich kupować, bo, pomimo sentymentu jakim darzę te produkcje (a przynajmniej dwie pierwsze), nie uważałem je za kluczowe w mojej kolekcji, ale dzieci mnie namówiły.

Kiedy widziałem wcześniejsze wydania tych filmów od Studia Blu, przyznam, że okładki mnie nie zachwyciły, ale, mój Boże, to co odwaliła FINA to woła o pomstę do nieba. Ja rozumiem, że filmy takie jak Hubal można wydawać w kolorach żałobnych, ale... Akademię Pana Kleksa?? Gdybym nie znał dzieła Brzechwy i jego adaptacji pomyślałbym, że jest to dramat egystencjalny o brodatym rektorze akademii sztuk pięknych opłakującym swojego tragicznie zmarłego syna (Adaś ze szpakiem widoczni są w tle - oczywiście czarno-biali i przydymieni. Wewnątrz plastiku czeka na nas równie "barwna" płyta okraszona białym tytułem na czarnym tle...

Wiem, wiem - widziały gały co brały, ale naprawdę słów mi brak.